Prikkelbaar
Licht ontvlambaar
Eigenlijk elke week
Overkomt het mij weer
“Chagrijn”
10 mei 2025
“Houd nou toch eens op!”
“Doe eens normaal!”
“Denk nou eens na voordat je iets doet”
Eigenlijk schaam ik me als ik de zinnen zo opschrijf. Want ja, ik weet heel goed dat déze zinnen in ieder geval geen nut hebben. Sterker nog: ze doen eerder kwaad dan goed. En toch overkomt het me weer. In “the heat of the moment” roep ik ze weer naar één van de kinderen. Iedere keer baal ik weer van mezelf; iedere keer stel ik me weer gerust met het feit dat de balans nog altijd ruim doorslaat naar de “wél pedagogisch verantwoorde zinnen”. Maar het is me toch weer overkomen. Dus toen onze dominee deze week begon over prikkelbaar en licht ontvlambaar zijn… Ja, toen voelde ik me aangesproken!
En Mozes hoedde het kleinvee van zijn schoonvader Jethro, de priester van Midian. Hij dreef het kleinvee tot voorbij de woestijn, en hij kwam bij de berg van God, de Horeb. En de Engel van de HEERE verscheen hem in een vuurvlam uit het midden van een doornstruik. Hij keek toe, en zie, de doornstruik brandde in het vuur, maar de doornstruik werd niet verteerd. Mozes zei: Laat ik nu naar dat indrukwekkende verschijnsel gaan kijken, waarom de doornstruik niet verbrandt. Toen de HEERE zag dat hij ging kijken, riep God tot hem uit het midden van de doornstruik en zei: Mozes, Mozes! Hij zei: Zie, hier ben ik! (Exodus 3:1-4)
De doornstruik. Prikkelbaar is hij zeer zeker. En in deze woestijn kan het niet anders dan dat hij licht ontvlambaar is. Een concreet beeld voor hoe wij ons regelmatig voelen, toch?! We weten dat wat we doen of zeggen niet reëel en eerlijk is, maar het lukt ons niet om onze houding te veranderen. Ook wij zijn regelmatig prikkelbaar en licht ontvlambaar. Soms door de situatie, soms door al die telefoontjes, soms door het gedrag van de kinderen, soms door te weinig slaap, soms gewoon door jezelf. En dan hoeft er maar iets te gebeuren en het verteert je. Het vreet je op van binnen en je schiet uit je slof. Vaak snappen we achteraf niet meer waarom we zo boos werden…
En dus denken we na hoe we dit de volgende keer anders gaan doen.
We proberen het gedrag van kinderen te verklaren; want als we meer begrip hebben, gaat het vast beter. We proberen goed voor onszelf te zorgen; want als ons eigen raam groot is, kunnen we meer van kinderen hebben. Maar God laat ons hier iets anders zien. Waarom is de doornstruik prikkelbaar en licht ontvlambaar, maar blijft hij onverwoestbaar staan? Omdat de Engel van de HEERE in de doornstruik is! Dus als je je weer eens prikkelbaar en licht ontvlambaar voelt, zorg dan dat God in je is. Als het lukt, neem dan even de tijd om God in je te laten komen. Lees een stukje, bid tot God, zet een mooie podcast op, zing of luister een mooi lied.
“Ja, makkelijk gezegd”, hoor ik je denken. “Maar hoe doe ik dat te midden van alle kinderen?”. Ook dat laat de HEERE in dit stukje zien. “Toen de HEERE zag dat hij ging kijken, riep God tot hem uit het midden van de doornstruik”. We hoeven alleen maar te kijken en te luisteren naar Gods roepstem. Wanneer heb jij je voor het laatst gerealiseerd dat God Zelf deze kinderen op jouw pad heeft gebracht? Misschien is die gedachte al genoeg. En wees dan gewoon even stil; geef God de ruimte om ervoor te zorgen dat jij dit keer niet verteert.